ΑΠΟΔΟΧΗ

  Δεν ήξερα ουτε εγώ, 
[απλώς το υποψιαζόμουν] ,

οτι κινούμασταν μαζί, 
εγώ και εκείνη.

Την έσερνα   χρόνια πολλά,
  μαζί μου,

 στην ταλαιπωρία των αντιδικιών ,
και των ακροατηρίων....

Δεν μίλαγε ,
κάθονταν δίπλα μου,
 σιωπηλή,
 και περίμενε...

Δεν απαιτούσε,
 διότι φοβόταν πολύ...

Μετά από τόσα χρόνια ,
συνοδοιπορίας,

Με άφησε,
 και  κινήθηκε  μόνης της.

Έπαψε να φοβάται τόσο,
 έφτιαξε μικρά κειμενάκια.

Με ξάφνιασε αλλα 
την αποδέχθηκα.

Πόσα πολλά ευχαριστώ 
 σ΄αυτούς
που βοήθησαν,
στην αποδοχή αυτή!!!!