Καμπάνα




Οταν  απόγευμα ακούω  τη καμπάνα ,
πάντα  γλυκαίνει  η ψυχή μου.
Θυμάμαι τον ήχο,
αδύναμο  και καρτερικό,
 μιας αλλης εκκλησίας,
πολύ μικρής κ’  ασήμαντης
αυτής των παιδικών μου  χρόνων .



Τότε που  προσμονή και ελπίδα είχαμε,
σαν τάχα,
 κάτι καλύτερο  και αληθινό,
σημαίνει η καμπάνα.


Όνειρα ομως ηταν
 παιδικά ,
που φύγαν με τα χρόνια.
ΜΝ






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ