Η Μαρία από την Κρήτη




















Μικροκαμωμένη  κι ασχημούλα.
Μέσα της  ηφαίστειο θλίψης και θυμού ,
  κάπνιζε αργά   και αδιάκοπα  χρόνια πολλά .
 Δεν μπορούσε ομως ουτε να κλάψει , 
ουτε να νευριάσει .
 Ποτέ και με κανένα.

Τη  λέγαν καλή
 και βολική.
Χωρίς  γωνίες ,
δεν σκόνταφτε κανένας πάνω της.
Σαν τόπι ηταν,
 που  τό παιζαν οι αλλοι.
Ηθελε   τόσο να είναι αγαπητή  που σ΄ολους  χαμογελούσε .
Μέσα  της το ηφαίστειο  ζωντάνεψε, έβγαλε λάβα .
Δεν είχε τρόπο να βγεί ,να ξεχυλήσει έξω.
Της έκαιγε  τα σωθικά.
Πρώτα άρρώστησε στο στήθος και μετά σ΄ ολο της το κορμί.
Δεν έκλαψε  και πάλι .
Ουτε νευρίασε.
Μόνο χαμογελούσε.
Σαν ναθελε  καλή και βολική,
 νάναι και  στην.....   αρρώστια.


ΜΝ


Σχόλια

  1. Μια βρυσούλα τρέχει . Χάνουν τα λαστιχάκια της και τρέχει, νερό να πιούν να ξεδιψάσουν οι περσιτκοί μα πιο πολύ οι οικείοι. Ακόμα πιο πολύ οι αγαπημένοι και οι φίλοι. Τύχη μεγάλη όσοι πίνουν τλετοιο νερό, ανυπόταχτο , αυθεντικό.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ