Ο τσακωμός.

Ο τσακωμός.

Ηλθε στην αρχή δειλά ..αλλά μετά στρογγυλοκάθησε στο τραπέζι και απλώθηκε και στην καρέκλα  της.  
Εβγαλε τα ποιήματα και τα πεζά της και  τα χάζευε με καμάρι.

Κάθισε και άλλη με σίγουρο και σταθερό  τρόπο στην απέναντι καρέκλα και της έριξε ένα βλέμμα στραβό ,ίσα-ίσα δηλαδή που την κοίταξε.
 Σιγά τώρα μή της δώσει και μεγάλη σημασία της ονειροπαρμένης ,της άσχετης με την πραγματικότητα .

Την έβριζε μέσα της και πολύ θα ήθελε να έλειπε απ΄το πασχαλινό τραπέζι.

 Η άλλη όμως ήταν άνετη και δεν έδειξε καμμία ενόχληση απ΄την εχθρικότητα της  απέναντι.

Αστην σκέφθηκε θα το χωνέψει ότι από δώ  και πέρα θέλει δεν θέλει θα καθόμαστε μαζί στο τραπέζι.

Η άλλη τώρα ενοχλιόταν περισσότερο .

Κοίτα το βούρλο ...σκέφθηκε ...  το παίζει και άνετη.

Σιγά τώρα μήν  είμαστε ίσες και όμοιες  ... η χαζοποιηματού  με μένα... που έχω αλωνίσει δικαστήρια και δικόγραφα  σαράντα χρόνια τώρα.

Ασιχτίρ είπε μέσα   της  και άρχισε να τρώει νευρικά.

Το βούρλο όμως από απέναντι ... σαν να ήθελε να την προκαλέσει σήκωσε το ποτήρι στην υγειά της.

Κράτησε τους τύπους ,ντράπηκε και τους υπόλοιπους στο τραπέζι , και... τσούγκρισαν τα ποτήρια.