Το κάμπινγκ



Χάζευα όπως οδηγούσα τα καταστήματα στη Βουλιαγμένης και έπεσε το μάτι μου σ αυτό με είδη κάμπινγκ  και ένοιωσα μια γλυκειά μελαγχολία να μου φέρνει στο νού εκείνο το καλοκαίρι στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής ,εγώ, ο Κώστας και το παιδί μας μόλις 2 χρόνων.
Ένα παιδί είχαμε αλλά είμασταν τρία ...διότι παιδιά είμασταν και εμείς οι δύο....γύρω στα 25.
Πολλά πράγματα που κάναμε τότε μέσα στην αγνωσιά και στην παρόρμηση της νιότης ..τώρα μου φαίνονται ανέκδοτα και γελάω μόνη μου καμμιά φορά.
Φορτώσαμε θυμάμαι ένα μινικούπερ που είχαμε με μία πανάκριβη σκηνή που είχαμε πάρει απ΄το μαγαζί που τώρα χάζευα και ..κινήσαμε για διακοπές σε κάμπινγκ.
 Είχαμε πιστέψει ότι με το κάμπινγκ θα γλυτώναμε χρήματα και έτσι θα κάναμε διακοπές περισσότερες μέρες.
Το κάμπινγκ –δεκαετία του 80- γεμάτο  Πολωνούς που πουλούσαν  διάφορα είδη που έφερναν από εκεί.
Μας έδωσαν ένα μέρος για να στήσουμε τη σκηνή  και αφού νομίσαμε ότι τακτοποιηθήκαμε , το βράδυ είδαμε ότι δεν μπορούσαμε με τίποτα να ξεκουραστούμε αφού τα στρώματα ήταν πάνω σε  μια πέτρα που δεν σε άφηνε να ισιώσεις το κορμί σου.
Παράπονα το πρωί στον υπεύθυνο ,προσπάθεια για αλλαγή και άντε ξεστήσιμο και στήσιμο  με ένα μικρό παιδί μαζί που ήθελε και τις βολές του.
Τέλος πάντων αφού ταλαιπωρηθήκαμε ένα πενθήμερο με όλες τις κοινόχρηστες παροχές [τουαλέτες και βρύσες κλπ] του κάμπινγκ..εξαντλημένοι την έκτη μέρα αποφασίσαμε να φύγουμε..
Όπως διασχίζαμε το πιό κοντινό χωριό  στο δρόμο της επιστροφής ... φάτσα μας μια τεράστια ταμπέλα με διαφήμιση τουριστικών  καταλυμάτων..
Κοιταχτήκαμε και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τουλάχιστον ένα βράδυ στο ξενοδοχείο.
Πιστεύαμε ότι δεν μπορούσαμε παραπάνω οικονομικά.
Όμως εκεί διαπιστώσαμε ότι η τιμή του ξενοδοχείου ηταν σχεδόν μισή απ΄ό,τι μας στοίχιζε η βραδυά στο κάμπινγκ....πάνω στην πέτρα..
Αισθανθήκαμε εντελώς χαζοί, να κοιμόμαστε πέντε βράδυα πάνω στην πέτρα, στο χώμα ,χωρίς στοιχειώδεις ανέσεις ..... η απόλυτη ταλαιπωρία..... και να έχουμε πληρώσει διπλάσια απ΄ότι θα πληρώναμε στο ξενοδοχείο.

Τότε αυτά ..τώρα όμως όπως μας φέρνω στο μυαλό μου και τους τρείς  ..ακόμη και η ταλαιπωρία και το κλέψιμο ........  .δεν μου σταματούν το χαμόγελο που μου φέρνει η  ανάμνηση της   τότε  ..ανυπεράσπιστης  και   γλυκειάς   νιότης...

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ