Βαγγελίτσα και Γιωργάκης

Μη ξεγελιέσθε απ΄τα  ιτσα και τα ακης ..για  γεροντάκια πρόκειται πλέον.

85 αυτός 83 αυτή.

Τους είδα φέτος εντελώς τυχαία...  σε ένα κυκλαδονήσι που βρέθηκα για δικαστήριο.

Απ΄το βορρά είναι... αλλά εκεί βρέθηκαν γιατί η κόρη τους  παντρεύτηκε νησιώτη και ζεί εκεί.

Ζήσαμε μαζί  σε διπλανά διαμερίσματα  …αλλάξαμε σπίτια ..χαθήκαμε

τους άφησα    θυμάμαι … τότε πρίν 25 χρόνια ... μέσα στην αγάπη και έτσι τους βρήκα  το 2016.

Ένα ζευγάρι που  έβλεπες την  αγάπη τους    σαν τόπι να πηγαινοέρχεται απ΄τον ένα στον άλλο .. γιατί σαν μπαλιές το άκουγα το Βαγγελίτσα  μου και το Γιωργάκη μου …που αντάλλασσαν μεταξύ τους .

Πραγματική ευλογία.

Τότε ήταν μεγάλοι αλλά ακμαίοι .. τώρα εκείνος με δύο εγκεφαλικά ..δυσκολία στην βάδιση και στην ομιλία ..εκείνη κρατιόταν για να το προσέχει και να τον φροντίζει  με στοργή.

Λίγο τους είδα …μία ώρα πρίν φύγω ..στο πόδι ..εκεί μεσοστρατίς περιμένοντας το ταξί.

Εκείνη όλη την ώρα μου έλεγε για τα προβλήματά υγείας του ..πως έπαθε τα εγκεφαλικά και τις πολλές δυσκολίες τους ,..

 γέροι και μόνοι σε ένα χωριό της Καβάλας … εκείνος παραδίπλα  μας σε μια καρεκλίτσα την κοίταζε με λατρεία ,χωρίς  μάλλον να μπορεί να  ακούσει  τι λέγαμε…

Φύγαν  20χρονα παιδιά στην Γερμανία.. η Μακεδονία δεν είχε το 60  να τους θρέψει..γύρισαν το 80  .περιμάζεψαν  τα  έφηβα παιδιά τους που μεγάλωσαν με τις γιαγιάδες  .. τα πάντρεψαν … το ένα ..με την κρίση τώρα ακολούθησε το δρόμο τους …μετανάστης στη Γερμανία.. η κόρη πιο βολεμένη.. το αποκούμπι τους …όμως πολύ μακριά…

Μόνοι τους οι δυό τους  εκεί στο χωριό τους  γερνούν ... περιμένοντας τα καλοκαίρια για να δούν εγγόνια και παιδιά. 

Όμως πόσο πιο γλυκά τα γεράματα με τόση συντροφικότητα και τόση αγάπη.

Ακόμη και τώρα  εκεί στη μέση του δρόμου
το Βαγγελίτσα μου και το Γιωργάκη μου  
το άκουγα να πηγαινοέρχεται μεταξύ τους σαν αεράκι ...ανάλαφρο  του Αιγαίου