Καλημέρα Θλίψη

Ξυπνάς ..σου χτυπούν το κουδούνι …ανοίγεις και νάσου μπροστά  πάλι η γνωστή κυρία Θλίψη  η οποία ενίοτε μεταμορφώνεται σε κυρία Κατάθλιψη.

Μόνο που τη βλέπεις εκεί στο κεφαλόσκαλο στην πόρτα σου αμήχανη,φοβισμένη ,αγχωμένη και να απλώνει το πόδι της να μπεί μέσα  ..δεν ξέρεις τι να κάνεις..

Από τη μια τη λυπάσαι έτσι που τη βλέπεις από την άλλη θυμώνεις..

Πάλι θα αρχίσει τα δικά της ..βάσανα  ..που τελειωμό δεν έχουν..

Πρέπει να κάτσεις να ακούσεις πάλι όλη τη ..κασέτα της..γαμώτο δεν πρωτοτυπεί καθόλου..κάθε φορά το ίδιο βιολί… εγώ που ..έτσι  κι αλλιώς κι αλλιώτικα..

Να πάρει..

Αν πάλι δεν την αφήσεις να μπεί να κάτσει  και να βάλει τη κασέτα της ελεγείας της  ,την πάτησες διπλά.. κολλάει εκεί ..μαυροντυμένη,μαντιλοφορεμένη,ψιλόλιγνη , με μάτια ατέλειωτα να σε κοιτούν αχόρταγα ..

Με του μπαίνεις και βγαίνεις στο διαμέρισμα εκεί αυτή στο κεφαλόσκαλο ..με τα χέρια σταυρωμένα σαν τις γριές που κουβεντιάζουν στις πεζούλες..

Ετσι δεν υπάρχει λύση με την κυρία αυτή ..επειδή είναι επίμων και κολιτσίδα ..όταν έρχεται επίσκεψη ..κάνω την ανάγκη φιλότιμο και κάθε φορά ακούω την κασέτα της …αυτή νομίζει ότι εγώ συμπάσχω μαζί της  και ανακουφίζεται και αφού βαρεθεί από το μπίρι-μπίρι ..κάποια στιγμή αποφασίζει  και φεύγει..

Επιτέλους ..μέχρι να ξανάρθει.

Δεν το διάβασα ποτέ όλοκληρο το βιβλίο της Σαγκάν ..δεν ξέρω γιατί ...αλλά το θυμάμαι  για χρόνια σε ένα κομοδίνο .... και  κόλλησα σε κάποια σελίδα του..χωρίς να μπορέσω να συνεχίσω..