Νομικά Τετράδια

O πατέρας μου φανατικός με το Γέρο.  Κληρονόμησε το συναίσθημα στον Ανδρέα σε τέτοιο βαθμό που   του συγχωρούσε και την απιστία με την Λιάνη, αυτός χριστιανός της «ΖΩΗΣ». Η απάντηση σε προβοκάτσια για το θέμα ήταν   «μα παιδί μου δεν τον φρόντιζε η Μαργαρίτα ενώ αυτό το κορίτσι τον προσέχει».  Μετά την μεταπολίτευση είχε αλληλογραφία με τον Γεώργιο Μαύρο, με γράμματα που πύκνωναν στις εκλογές και χωρίς να μάθω ποτέ τι έγραφαν , αν και μπήκα στον πειρασμό να παραβιάσω   το απόρρητο . Όμως όταν ο Παπαδόπουλος «χάρισε» τα δάνεια έριξε και ένα τσάμικο απ΄τη χαρά του γιατί ξελάσπωσε. Ως εκεί τίποτα άλλο από πολιτική.  Μούμεινε βέβαια και η προειδοποίησή του όταν το 74 οργανώθηκα στην ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ   «εσύ δεν ξέρεις τι είναι ο καπετάν Γιώτης», καθότι κοντοχωριανοί. Τον Νοέμβρη του 73 μαθήτρια στο   ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ   στην Ακαδημίας, με καθηγητές αστέρια   , τον Πατάκη, μεγάλο εκδότη σήμερα, τον Λυρίτη , τον Αγκαβανάκη κλπ. Είμαστε μια παρέα παιδιών σε ετοιμασία

Η Μαρία Σαν παιδί το μαρτύριο του Χριστού το Πάσχα με βασάνιζε λόγω της μητέρας του . . ένιωθα ότι κάπου ο πατέρας του ο παντοδύναμος τον βοηθούσε το Χριστό..σε όλο αυτό το χαμό του έκλεινε το μάτι και του εγνεφε μην στενοχωριέσαι.. εγώ θα σε σώσω.. τελικά θα σε αναστήσω. Όμως ένιωθα την Παναγία..το μεγάλο θύμα σε όλο αυτό το μαρτύριο. Την έβλεπα....μια απλή μάνα που υπέφερε να βλέπει το παιδί της να κακοποιείται..και να είναι αφοπλισμενη από κάποιο επουράνιο σχέδιο.. ώστε  να μην μπορεί να κάνει τίποτα για να το σώσει. Δηλαδή καταδικασμένη να υποφέρει.Αυτη η μοναδική επιλογή που της είχε δοθεί στο θεικο σχέδιο σωτηρίας των αμαρτωλών με τη σταύρωση του παιδιού της ... εμένα με γέμιζε αγανάκτηση και απελπισία.. ακόμη και πρός το πατέρα θεό. Το έβλεπα απάνθρωπο και τόσο σκληρό για τη Μαρία. Όταν ....ας πούμε....μεγάλωσα τίποτα περισσότερο δεν μπόρεσα να καταλάβω από όλη αυτή τη θυσία..και το μόνο που μου έμεινε.. ειδικά όταν έγινα και εγώ μάνα... είναι μια μεγάλη συμπόνοια για τα βάσ

Τη φίλη μου τη Μαρία την γνώρισα στο φροντιστήριο   ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ στην Ακαδημίας. Μας έκανε λατινικά ο γνωστός πλέον εκδότης ΠΑΤΑΚΗΣ   που είναι φιλόλογος και τότε επιτυχημένος φροντιστής. Γνωριζόμαστε δηλαδή από 17 χρονών παιδιά …μέχρι που πέθανε. Εφυγε για πάντα και εντελώς ξαφνικά από καρκίνο.

Ηταν εκείνη η φωτογραφία του 60 που πάντα της θύμιζε πόσο όμορφη ήταν στα νιάτα της. Σε μια εκδρομή στην Πελοπόννησο με μια φίλη είναι στην φωτογραφία και εκείνη να   γέρνει με χάρη προς το μέρος της.   Ηταν τόσο όμορφη και δεν το κατάλαβε ποτέ. Δεν μπορούσε να το δεί . Ηταν   τόσα πολλά τα δύσκολα γύρω της που έριχναν πολύ σκιά πάνω της που   σκέπαζαν και ομορφιά και νιάτα.   Δεν τον είδε όμορφο και δεν το αγάπησε τον εαυτό της και αυτός μαράθηκε. Σάμπως ζεί και τίποτα σ΄αυτην πλάση χωρίς μια στάλα αγάπη. Αυτή τα ποτίζει όλα. Και όπου υπάρχει όλα είναι πιο φωτεινά ακόμη και αν είναι δύσκολα.